Shiba inu

Rasa shiba inu (shiba ken) to rasa pierwotna (wilkowaty oraz szpic) bez zbytnich obciążeń genetycznych. Pochodzi z górzystych terenów Japonii. Drugi człon nazwy inu oraz ken to pies. Słowo shiba oznaczało dawniej: mały; krzew; kolor zwiędłego krzewu i znaczenie to przestało funkcjonować w czasach teraźniejszych. Obecnie w języku japońskim shiba to trawa, niemająca nic wspólnego z nazwą psa.

Shiba inu ceniony był za wyostrzone wszystkie zmysły, dlatego pierwotnie był wykorzystywany jako łowca i stróż. Uczestniczył w polowaniach na niedźwiedzie, jelenie, drobną zwierzynę oraz ptactwo. Doskonale pilnował włości. Od roku 1937 jest w Japonii uznany za pomnik przyrody.

Charakter psa dużo zależy od właściciela hodowli tej rasy. Dobry hodowca preferuje też spotkania przyszłego właściciela z rosnącym szczeniakiem. Testuje również charakter potencjalnego pana, dlatego nie zdziwmy się, gdy odradzi nam kupno shiba inu. Nie miejmy o to żalu. Unikniemy w ten sposób przerastającego nas procesu wychowywania takiego pieska.

Ogólna charakterystyka rasy

Shiba inu jest psem bardzo samodzielnym, ceniącym swoją prywatność i niezależność. Zwierzę o bardzo dużym poczuciu swej wartości i własnej przestrzeni, którą ogromnie sobie ceni. Rzadko pozwala głaskać swój grzbiet. Stroni od przytulania. Jeśli chodzi o swój indywidualizm ma kocią naturę. Nie potrzebuje bliskości człowieka, ale przyzwyczaja się do swego pana i jest mu wierny. Kocha także pozostałych domowników.

Wymaga bardzo dużo pracy od swego pana potrzebnej do odpowiedniego ułożenia zwierzaka. Trudny jest w wykonywaniu poleceń. Potrzeba ogromnej cierpliwości i konsekwencji w postępowaniu z czworonogiem.

Agresora shiba inu nie posłucha ani razu. Zdenerwowany lub poirytowany właściciel psa (lub inny domownik) powinien usunąć się z pola widzenia swego pupila, by nie wpaść w jego niełaskę i doprowadzić do totalnej porażki w wychowywaniu (pies przejmie dominację). Decydując się na tego typu psa, najpierw należy wiele się o nim dowiedzieć, nawiązać kontakt z innymi właścicielami shiba ken oraz często zaglądać do hodowcy, by nawiązywać pierwsze relacje ze swoim przyszłym pupilem.

Shiba inu to wspaniały zwierzak dla osób aktywnych, konsekwentnych i zrównoważonych. Gdy trafi do nas starszy pies, aby mógł nam zaufać, musimy sporo się natrudzić. Shiba ken bardzo dużo wymaga od prowadzącego- cierpliwości i łagodności. Złością niczego się nie osiągnie, wręcz przeciwnie.

Wady i zalety

Wady:

• w porę nie odwołany pobiegnie za innym psem lub leśną zwierzyną, którą wyczuje nawet na kilometr
• silna dominacja
• trudny do ułożenia przez niedoświadczonego prowadzącego
• potrzebuje dużej aktywności fizycznej
• szybko się nudzi zabawą jednym przedmiotem
• humorzasty
• nie dla ludzi zapatrzonych w ekran telefonu na spacerze z psem
• wymaga spacerów na smyczy
• nie do przytulania
• indywidualista (dumny i niezależny)
• bardzo krótki czas skupienia uwagi
• nieufny nawet wobec właściciela (wymaga dużo od pana- konsekwencji, cierpliwości, dobroci)
• zaborczy wobec własnych zabawek

Zalety:

• bardzo inteligentny
• oddany
• spokojna natura
• samodzielny
• nadaje się dla osób lubiących aktywny odpoczynek, zaangażowanych na spacerze w zabawy ruchowe z psem, kreatywnych, umiejących szybko wymyślać i zmieniać rodzaj zabawy, by stale mieć psa pod kontrolą
• brak chorób genetycznych
• bardzo wyostrzone wszystkie zmysły
• znakomity stróż
• bardzo czujny
• nie boi się żadnego psa i potrafi go zdominować
• głośno informuje domowników o spacerującym nocą nieopodal intruzie
• nie potrzebuje podwórka, ale wspólnych spacerów z właścicielem
• zmieści się w mieszkaniu
• wyczuwa ludzi ze złą energią
• sam pościeli sobie posłanie, by było mu wygodnie
• nie słucha zdenerwowanego pana
• lojalny
• przywiązany do rodziny
• odpowiednio socjalizowany już od pierwszych swych dni, sprawia mało kłopotu w późniejszym jego wychowaniu.

Żywienie / pielęgnacja

Zaleca się pełnowartościową karmę dla średnich piesków krótkowłosych. Dorosły shiba inu powinien dostawać posiłek 2 razy dziennie.

Kąpiel 3 razy do roku. Może być rzadziej, np. tylko wówczas, gdy uznamy, że shiba ken naprawdę jej potrzebuje. Zbyt częste kąpiele wysuszą skórę zwierzęciu. Należy pilnować czystości pazurów oraz o zdrowego uzębienia.

Wskazane szczotkowanie sierści zwłaszcza ogona.

Budowa i wygląd

Shiba inu ma kształtną głowę, uszy trójkątne stojące, kufa prosta, stop wyraźnie zaznaczony, zgryz nożycowy. Oczy lekko skośne, nieduże, ciemne. Szyja gruba i mocna. Grzbiet prosty i silny. Głęboka klatka piersiowa, brzuch wciągnięty. Ogon z dłuższym puchatym włosem, wysoko osadzony, mocno zakręcony, zawinięty do góry na grzbiet. Chód dynamiczny i lekki. Włos szorstki, podszerstek gęsty i miękki.

Ubarwienie psa najczęściej spotykane to rudy lub czerwony z białym podgardlem i spodnią szyją. Swym wyglądem przypomina lisa. Wśród tej rasy są także osobniki czarne podpalane.

Shiba inu rośnie do około 40 cm w kłębie i waży do 10 kg. Suki zwykle są niższe od samców o około 5 cm.

Shiba inu – najczęściej zadawane pytania