Samoyed – Samojed

Samoyed to lisowaty pies, który od wieków towarzyszył syberyjskiemu plemieniu Samojed. Ciągnął sanie po śniegu i towarzyszył myśliwym podczas polowań. Pilnował też reniferów i bronił przed napaściami wilków i niedźwiedzi. Zwierzę to cechuje się dużą odpornością na surowe warunki klimatyczne, małymi wymaganiami oraz zdyscyplinowaniem. Chodzenie w zaprzęgu razem z innymi psami jest harmonijne i zgodne.

Pochodzenie gatunku Samoyed

Śnieżnobiały samojed pochodzi od psów pierwotnych i szpiców. Nazwa pochodzi od pierwszych ich właścicieli, a mianowicie plemienia Samojedów. Plemię to bardzo dbało o czystość rasy. Nie dopuszczano do ich krzyżowania z przypadkowymi obcymi gatunkami innych psów. Psy były na noc wpuszczane do namiotów, by stanowiły dodatkowe ciepło dla śpiących w nich ludzi.

Oprócz rasy czysto białej można spotkać samojedy brązowe i czarne, ale to umaszczenie dyskwalifikuje ich na wystawach psów rasowych. Psy wraz z plemieniem dotarły do Azji. Zwierzętami zainteresowali się Anglicy i w 1909 roku uznano oficjalnie istnienie tej rasy. W Polsce samoyedami zainteresowano się w roku 1898 roku i w tym czasie powstała pierwsza ich hodowla.

Ogólna charakterystyka rasy

Samoyed to bardzo puszysty pies. Jego sierść jest gęsta i ogromnie ciepła. Zwierzę doskonale chodzi w zaprzęgu i na smyczy, bez oporów ciągnie uczepione do niego sanie lub kołówkę. Lubi surowe mięso i ryby. Jego pysk jest stale uśmiechnięty. Posłuszny powożącemu, zgodny w grupie psów, z którymi ciągnie zaprzęg.

Na dworze jest prawdziwym wulkanem energii, a na całym świecie sprawdził się w pracy psychologicznej z dziećmi w tzw. dogoterapii. To pies bardzo serdeczny, łagodny. Z ufnością podchodzi do obcych ludzi, słucha poleceń innych, co jest bardzo dobrą cechą przy pracy z trudnymi dziećmi.

Często wymaga interwencji chirurgicznej, gdyż rosną mu rzęsy w dwóch rzędach, co powoduje, iż jedne z nich drażnią psu oczy, doprowadzając do nieodwracalnych uszkodzeń oka.

Samoyed – wady i zalety

Wadą w polskich warunkach klimatycznych jest fakt, iż dla samojeda jest tutaj za gorąco. Mieszka w ogrzewanym domu, a wychodząc z niego na mróz, może się przeziębiać, a upalne lato jest dla niego bardzo trudnym okresem.

Zapada na takie choroby jak:

• niewydolność nerek
• wady serca
• cukrzyca
• ślepota
• głuchota

Samce niewykastrowane cierpią na:

• przerost prostaty
• choroby układu moczowego

Wady charakteru:

• dobrze rozwinięty instynkt łowiecki
• potrzeba bardzo dużo regularnego ruchu na świeżym powietrzu
• nie nadaje się do budy
• nie znosi samotności
• sierść ma tendencję do odbarwień (szelki nie mogą być złej jakości i przenosić swego zabarwienia na sierść psa)

Zalety to:

• żywiołowość
• chęć zabawy
• inteligencja
• łatwość i szybkość nauki
• cierpliwość
• przywiązanie do właściciela
• szybka przyjaźń wobec obcych ludzi i innych zwierząt
• miłość do dzieci
• posłuszeństwo
• nadaje się do domu
• jest rodzinny
• lubi stały kontakt z ludźmi
• dobrze przystosowuje się do życia w mieście
• wymaga mniej treningu niż inne rasy psów zaprzęgowych
• doskonały pies dla osób lubiących sport na świeżym powietrzu

Żywienie / pielęgnacja

Samojed mieszkający w polskim klimacie musi odżywiać się zupełnie inaczej niż jego brat przebywający na Syberii. Aby zapobiec chorobom, karma musi być wysokiej jakości, bez zawartości zbóż, a mięso powinno być o obniżonej kaloryczności. Pokarm musi zawierać dużo nienasyconych kwasów tłuszczowych. Karma powinna być wzbogacona o glukozaminę i chondroityny. Poza tym ważna jest konsultacja z weterynarzem, który podpowie, jak żywić samojeda, w zależności od tego, ile pies spędza czasu w ruchu.

U samoyeda należy szczotkować włos i podszerstek 1-2 razy w tygodniu, a w okresie linienia codziennie. Nie wymaga kąpieli. Szampon niszczy gospodarkę tłuszczową skóry, tak ważnej w utrzymaniu zdrowych włosów, które w znacznej części czyścą się same. Samoyed jest zaliczany do psów z włosami. Co tydzień należy kontrolować psu uszy, często obcinać pazury. Co 2-3 tygodnie należy kontrolować jego zęby. Dobrze jest myć pupilowi zęby szczoteczką.

Budowa i wygląd

Samojed to średniej wielkości szpic o lisowatym wyglądzie. Grzbiet ma krótki, ogon-kita zawinięta do góry. Głowa klinowata, kufa silna, wargi pigmentowane ciemne, lekko uniesione do góry w koniuszkach. Szyja grubo opatulona gęstą sterczącą sierścią. Silne kończyny, wytrzymałe w długim kłusie.

Sierść składa się z miękkiego podszerstka i długiej pokrywy włosowej. Z tyłu ud charakterystyczne portki od ogona do stawów skokowych. Barwa sierści zakwalifikowana do tej rasy musi być śnieżnobiała lub z biskwitem, bądź kremowa.

Samoyed – pytania i odpowiedzi